Mijn ouders hebben het zwaar. Er is iets meer tijd verstreken tussen het overlijden van mijn moeders vader en de harde realiteit is tastbaar. Mijn vader is machteloos en laat zich voor het eerst wegzakken. De drank die hem later uiteindelijk de das omdoet, het begint hier. Mijn moeder is overspannen door alles wat er gebeurd is en wat er gebeurt. Het is pijnlijk om te lezen hoe enorm moeilijk zij het beiden hebben. Ik twijfel of ik dit weer moet geven. In zekere zin is het herhaling van wat eerder ook al uit de brieven te lezen viel. Maar het is nu zoveel intenser. Het geeft heel goed weer wat het voor hen betekent om ook met deze thuisomstandigheden zo heel ver van elkaar weg te zijn. En wat de gevolgen daarvan zijn. (more…)

Brief 47, 1 april

Liefste lievelingen. Gister geen post. Hoe is het nu, kun je er tegenop?

 

Weer een maand voorbij, weer een maand dichter bij huis. Maart was een maand van rouw maar wij zijn weer een maand voor elkaar gespaard gebleven.

 

Schrijf mij gauw alles want ik ben ongerust, vaak bang. Kan ik je nog helpen ook bij dit grote verdriet. Slaat dit je niet helemaal te neer in wanhoop?

Ik ben dicht bij je, ik kan je niet missen, je moet volhouden en sterk zijn voor jou, voor mij, voor onze kinderen.

Wist ik alles nu maar.

(more…)