Twee spagaten

 

Over hoe houden wij dit vol

Hoewel de demobilisatie is uitgesteld (blog 83) komt de aflossing van de 7 DD aan en zijn er andere tekenen waardoor het toch lijkt dat het einde in zicht komt.

Mijn vader schrijft steeds opener en durft steeds verder te gaan. Hij schrijft dat hij eerder terughoudend was uit vrees dat hij door zijn ware gevoelens te vertellen alles nog ondraaglijker maakt.

Maar houdt hij zich langer in dan is het alsof hij mijn moeders wanhoop niet kan begrijpen terwijl hij het juist zo goed begrijpt.

Hij schrijft integer en mooi over hun liefde. Toch kies ik ervoor om hier alleen de strekking weer te geven en bij hen te laten wat van hen is. De lijn van mijn moeders -ik vertrouw je- ligt hier. (Zie bij Over Taboe in het theemeubel onder kopje vooruitblik vanuit Keerkring of rondwaren in tijd).

 

In wezen heeft mijn vader gelijk. Door hun openheid over hun liefde, het gemis en het verlangen, het beschrijven van de intensiteit van het gemis en verlangen, het van elkaar te weten maakt het inderdaad nog moeilijker om niet bij elkaar te zijn. Het weten voert de druk op.

Terwijl dezelfde liefde het hen juist mogelijk maakt om vol te houden.

 

Moeilijk om dit te constateren tegen de achtergrond dat de demobilisatie pas in december 1949 zal zijn. Ze hebben het volgehouden maar hoe houden ze dit vol.

 

Spagaat I

 

Over hoe voeden we de kinderen op

Een ander moeilijke constatering is het verschil te zien tussen wat mijn vader schrijft over opvoeden en wat daar uiteindelijk later van terecht is gekomen.

 

De reden om met zijn brieven aan de slag te gaan (intro bij Getuigen en Tijdgenoten van het NIOD) is om te achterhalen of hij de strakharde vader werd door zijn lange tijd in Indië.

In blog 64  beschrijf ik de mentale klem waar hij inzit. Daarin ligt een deel van de verklaring. Hij moet zijn kinderen in gods gedachtegoed grootbrengen terwijl hijzelf moeite heeft met het geloof in god.

Een onmogelijke opgave. Dat hij zelfs in de extreme omstandigheden geen troost zoekt bij god tekent hem voor altijd.

 

Die klem verklaart echter niet waarom hij zijn vrije gedachten over opvoeden niet in praktijk heeft kunnen brengen.

Waar is zijn gedachtegoed gebleven? Is het in de algehele verharding onder extreme omstandigheden bevroren? Heeft dat daar iets mee te maken of heeft het er niets mee te maken?

Klein voorbeeld van verdwenen ideeën, zie verderop in de blog – Geen voorstander van bord leeg moeten eten -. Wij moesten ons bord wel leegeten.

Spagaat II

 

Antwoord op twee spagaten

Gewoon doorgaan met lezen van de brieven, verwerken tot blogs Taboe in het theemeubel. Inzicht komt met de tijd. Voor zover het kan.

 

Voorop staat dat ook al is alles anders gegaan dan mijn ouders voor ogen hadden, het inzicht en weten hoe zij dachten, wie zij waren is van onschatbare waarde. Het geeft een heel ander licht op en een grondslag onder alles.

Mijn vader is in mijn hart. Mijn moeder is daar.

 

Terug in Kasomálang, niet meteen in de blubber

Eerst, ja wat? Iedere keer hetzelfde liefste, innige zoen, stevige knuffel, de hummels enz. maar je weet het hè, Alles!!!

 

Ben weer terug in Kasomálang. Vanochtend een vlot staaltje van verhuizen gegeven. Ik had al mijn spullen in mijn bureautje gedaan, klep en deurtjes dicht. Om 10.00 uur kwam een drietonner. Ik had de lege kamers al schoon. Lossen en opladen.

 

Om 12.00 uur had ik mij op mijn vertrouwde hoekje geïnstalleerd. Mijn schatten weer op m’n kastje en klaar. Heb hier een beetje rondgekeken er is door de gevangenen heel wat opgeknapt. De regentijd kan nu wel komen, we zitten niet meteen in de blubber.

 

Goeie vangst, spionnen verspreid in de kampongs

Klaas D. deed gisteravond een goeie vangst. Hij kreeg een seintje van een van de spionnen die overal verspreid in de kampongs zitten. Er waren een paar kerels uit Djogja op doorreis.

 

Het bleken militairen te zijn. Een sergeant-majoor en een korporaal. Ze hadden banjak veel papieren bij zich die nu niet meer uitgeplozen kunnen worden. Het waren kwartiermakers van een bende van ongeveer 50 man sterk.

 

Ze waren uitgezonden om zich in een gebied ten noorden van Poerwakarta te vestigen. Daar zal nu wel niet veel van terecht komen.

 

Zelf op patrouille, bewapend alsof we zo door naar Djogja gingen

Zelf ook weer getippeld, 20 km. Met tien man op stap waaronder ltn. M. en B. We hadden een bren en een mortier mee, vijf handgranaten, geweren en stens. Bloedjelink, alsof we zo door naar Djogja gingen.

 

De jongens keken me wat medelijdend aan, dat haalde ik toch niet want het ging knobbel op en knobbel af. Het was een heerlijk frisse ochtend en we hadden de gang er stevig in. Machtig wat is dit land mooi. Weet het niet te beschrijven, je moet het zien.

De hellingen zijn dicht begroeid. Je hebt geen idee hoe hoog je zit. Kom je dan ineens bij een doorkijkje dan zie je pas de diepte en de verte, onvoorstelbaar mooi. Je krijgt het nooit mooi op de foto.

 

Ik hapte bij zo’n steile klim wel eens naar adem maar het ging uitstekend schat.

Na twee uur tippelen even uitblazen in een kampong, klapperwater drinken. Lekker verkoelend maar je moet er niet te veel van nemen dan word je benauwd en krijgt slappe knieën.

 

Hier en daar naar de situatie geïnformeerd maar er was niets aan de hand.

Geen hard wegrennende kerels dus geen schot gelost.

 

Gesproken wordt er weinig

Weer verder schuiven, berg op berg af. Even in een kali van steen op steen springen. Gesproken wordt er weinig want we lopen met een onderlinge afstand van 10 m. Bij een plotselinge beschieting is er zo weinig trefkans. Bovendien heeft het als voordeel dat de jongens zelf beter opletten wat er op het terrein gebeurt.

 

We kwamen uit bij Tsjisalak waar een post met veldpolitie zit.

Toch nog een kerel in de kraag gepikt.

 

Klaas D, een lange, dunne kerel uit Leeuwarden met de bijnaam Klaas Dwaas heeft een soort 6^e zintuig. Per intuïtie voelt hij of een kerel fout is of niet. Hij heeft het niet vaak mis. Hij vroeg de man naar zijn naam waar geen vlot antwoord op kwam. Ook klopte zijn papiertje niet met wat hij opgaf. Meteen mee en de bren sjouwen. De Dwaas zoekt het wel verder uit.

 

Ben daarna nog naar de familie Berghuis (o.a. blog 78 bij foto Bijkletsen) gegaan maar ze waren niet thuis. Heb daar rustig de krant gelezen.

 

Schietoefening met de kanonnen, niet als zandhazen naar huis

We hebben weer schietoefeningen, drie dagen lang. Zo langzamerhand worden we weer artilleristen en gaan dus niet als zandhazen naar huis.

Het puffen met de kanonnen verliep foutloos.

 

Gelukkig was het schietterrein deze keer vlakbij en makkelijk te bereiken. De stukken stonden in de schaduw van bomen opgesteld, dus geen braadpan zoals de vorige keren (blog 81 onder kopje schietoefening).

 

De tweede dag was ik naar de waarnemingspost gegaan. Het was interessant om ook eens de uitwerking van ons schieten te zien. De overste wees verschillende doelen aan zoals een groepje bomen op een berghelling, een kleine sawa, een kale plek enz. De ene officier was heel wat handiger met de schietinstructies aan de kanonniers dan de ander.

Ltn. B zat met drie proefschoten bovenop zijn doel terwijl de majoor van I-6 RVA er met tien schoten nog ver naast zat.

 

De overste gaf heel wat kritiek. Er kwam ook nog hoog bezoek langs, kolonel Uilenspiegel, nee Uilenveld.

 

Over het algemeen is de oefening vrij goed geslaagd. Ik merkte wel dat de meeste fouten door de officieren op de waarnemingspost werden gemaakt. Er zaten ook moeilijke opdrachten bij. Nog een dag en dan zijn we er weer voor een maandje vanaf.

 

Opvoeden, op eigen beentjes leren staan, is moeilijk. Jij kunt het

Bij sommige mannen hier is het belangrijkste om straks een goede betrekking te vinden. Verstandig bekeken maar ik ben niet verstandig, geld kan me geen lor schelen. Eerst komen mijn lievelingen, dan pas de rest.

 

Nee, ik ben niet van plan om onze hummels in een bepaalde richting te dwingen. Wel te leiden, samen met jou. Eerst even een stevige koes. Volgende postblad verder.

Ze mogen zelf kiezen wat ze later willen worden. Wij zullen proberen hen zoveel mogelijk vrij te laten. Dat ze jong al een eigen inzicht kunnen vormen van goed en kwaad.

 

Door jouw heerlijke brieven begrijp ik steeds beter dat het opvoeden van kinderen heel moeilijk is schat. In het algemeen worden de kinderen in Raard voor Raard en omgeving opgevoed. Jij begrijpt de nadelen daarvan.

 

Jij stuurde ons jonkje als proef alleen met een tas naar pake en beppe B. Het baasje durfde het aan maar moest toch steeds naar memmi omkijken. Niet alleen om te wuiven.

Jij hielp hem op zijn eerste reis door hem na te kijken en te steunen. Fijn was dat en heel goed van jou gezien. Ons kereltje kwam later verrukt thuis. Niet alleen om de appels van beppe maar vooral omdat het gelukt was. Beppe vond hem een grutte (grote) jongen.

Hij voelt zich nu al te groot om nog bij de kapper te huilen.

 

Je hebt gelijk dat opvoeden niet betekent, dit en dat mag je niet doen maar veel meer dit mag je doen, proberen, dat kun je wel alleen. Zo leer je onze schatten al vroeg op eigen beentjes te staan.

 

Zelf oordelen en zelf doen met jou als veilige achtergrond die alles nauwlettend gadeslaat en alleen ingrijpt als het werkelijk verkeerd dreigt te gaan.

Een stevige omhelzing daarvoor, ik hoop zo straks met jou onze schatten op te voeden zoals jij het tot nu toe gedaan hebt. Ik hou vol schat, jij kunt het wel! Heel goed zelfs.

 

Geen voorstander van bord leeg moeten eten

Ik ben er geen voorstander van dat kinderen steeds hun bord leeg moeten eten van wat er voor hen is klaargemaakt. Als ze wat ouder zijn en zelf hun boterhammetjes kunnen smeren en zelf aardappels opscheppen weten ze snel wat hun maat is en wat hun lichaampjes nodig hebben.

Hoe vaak komt het niet voor dat kinderen geen trek hebben ze juist geprest worden om veel te eten.

 

Ik kan ook niet met tegenzin eten, net als jij. Zolang ze gezond zijn geeft moeder natuur hen in wat ze nodig hebben. Eten ze langere tijd achtereen niet dan zijn ze ziek en moeten er maatregelen getroffen worden.

Ik eet zolang ik trek heb en is mijn bord dan nog halfvol dan stop ik. Ben jij het met mij eens?

 

Zuske kan ik dus zomaar oppakken, dat is heerlijk. Maar Pim moet ik eerst zijn gang laten gaan. Heel goed gezien, hij moet eerst weten wat voor soort kerel ik ben en dan is het in orde. Ga me even afspoelen. Dag skotten.

 

Laatste dag schietoefening, we krijgen het idee dat er toch een eind aankomt

Laatste dag van de schietoefening. Het was een regimentsoefening met twaalf kanonnen. Om 6.00 uur eruit en om 7.30 uur stonden we al schietklaar.

Eerst stomvervelend, uren wachten, zo nu en dan een paar schoten.

Om 13.00 uur knikkerden we alles er achter elkaar uit, een machtig geluid, het ging heel goed. Voorlopig zijn we weer klaar met die schieterij.

 

Het zakkanon van Klaas Dwaas, een oud en zwaar pistool, gerepareerd.

Met de nieuwe wachtmeester B. gewandeld en in het bergmeertje gevist.

 

Gezellige avond in elkaar draaien voor trouwpartij

De kapitein klampte me aan. Ik moet proberen een gezellige avond in elkaar te draaien voor zijn trouwpartij. Hij is zo arm als een kerkrat, maar eens zien. Ik heb nog een maand.

 

 

Aflossers

Onze aflossers worden vrij zeker zo vlug mogelijk over de diverse posten verdeeld. Niet gek schat, als ze een tijdje mee hebben gelopen wordt het voor ons een hele verbetering. De jongens zitten nu al uit te kienen hoe ze hen tuk zullen krijgen. Geloof maar dat ze flink door de mosterd gehaald worden, wat ook wel goed is.

 

Wij krijgen nu toch het idee dat er eindelijk een eind aan komt. Het geeft weer verandering en de tijd schiet er harder mee op.

 

 

Nieuw bed en pakket

Hoe slaapt het nieuwe bed dat je voor ons hebt gekocht? Je hebt het heel goed gedaan door het beste te kopen dat je kon krijgen. We brengen 1/3 van ons leven in bed door. Wat zal ik weer heerlijk samen met jou koesen.

Ik slaap nog steeds op een hard veldbed en zal eerst moeten wennen aan al die veren.

 

Heb je al een keuze gemaakt voor een nieuw tafelkleed? Om zo onze spullen te kopen is bovenal voor jou zo fijn omdat het een mooie afleiding voor je is én je zo toch voelt dat er eindelijk een eind in zicht komt en wij straks weer samen zijn.

 

Fijn dat het pakket goed is overgekomen. Ik voel jouw armen om mijn hals, je bent er zo blij mee en dat maakt mij gelukkig.

Heb je de pinda’s door de bakker laten branden of heb je het zelf gedaan?

 

We komen het eerste jaar zeker geen thee te kort. Ben bezig om een goede voorraad koffie bijeen te scharrelen.

 

Hoop dat we gauw weten in welke maand wij teruggaan. Steeds die onzekerheid maakt je zo wanhopig.

 

Djongossen speelden mandoer, werkbaas van de gevangenen

Vanochtend eerst achter de djongossen aan gezeten. Ik geloof dat ze een goede tijd hebben gehad zolang ik boven op de berg zat. Het meeste werk werd door gevangenen opgeknapt en ons personeel speelde mandoer, werkbaas.

 

Onze vier kanonnen door een stel gevangenen laten poetsen, netjes. De arme drommels kijken hun ogen uit het hoofd bij die schietijzers.

 

Spullen voor onze aflossers, theetuinen weer gesnoeid, fabrieken draaien weer

Er ging een wagen naar Bandoeng en ik kreeg het in mijn hoofd om mee te gaan. Het is bijna een jaar geleden dat ik er even tussenuit was.

Samen met de chauffeur op reis. Eerst naar de staf voor instructies. Het bleek dat wij spullen voor onze aflossers op moesten halen.

 

Wat is alles langs de weg een machtig stuk veranderd. De opgeschoten theetuinen allemaal weer gesnoeid, de fabrieken draaien weer, overal wordt gewerkt. Grote groentetuinen tegen de hellingen.

 

De weg is belabberd. Heb de keren niet geteld dat ik met mijn kop tegen het dak van de cabine knalde, 160 km hobbelen.

 

Soldaten zijn armoezaaiers

Bandoeng was stil, dat is altijd zo in de middaguren. We kregen onze vracht soldatenkastjes mee.

In de Open deur (Leger des Heils) koffiegedronken met iets erbij.

 

Een pakje Engelse sigaretten en een pakje shag gekocht, f 6,00 meneer. Nog even de winkelstraat doorgelopen, prachtige spullen.

Alleen kijken niet aankomen, tjonge wat zijn militairen armoedzaaiers.

We ergerden ons en zijn hem gauw weer gesmeerd.

 

Geef mij de ruimte maar daar kun je tenminste gratis luchthappen en kaliwater drinken.

 

Nieuwe troep, wat een verschil met twee jaar geleden, tot de nek in de blubber

We moesten helemaal door naar Soebang om te lossen en van daar weer naar Kasomálang.

 

We verloren geen enkel kastje dus dat ging goed. We losten in het kamp waar de nieuwe troepen vandaag zijn aangekomen. Hun bedje is gespreid hoor.

 

Wat een verschil met toen wij twee jaar geleden in een tentenkamp terechtkwamen, tot aan de nek in de blubber.

 

Zij hebben per man een goed veldbed, een kastje, wat bij ons nu nog steeds niet het geval is, een goede ligging, een kantine met bar en barkrukjes, gemeenschappelijke eetzaal enz.

Het is fijn dat het nu zo kan en ik gun het hen van harte. Echte groentjes hoor Nan.

 

Poepmodel, eindelijk de kerels die ons straks aflossen, eindelijk naar huis

Doorgewinterde of gaargebraden kerels als wij vermaken ons even om het stuntelig gedoe van de nieuwkomers. Afijn, wij waren net zo, het went snel en het vreemde is er zo van af.

 

Verschillende jongens hadden bezwaar tegen het gemeenschappelijk mandiën, echt Hollands. Wij lachen erom en zij na een paar weken ook.

 

 

Alles ging poepmodel, de jongens kwamen in colonne aanmarcheren om een kastje te halen.

 

Voor mij was het fijnste het gevoel eindelijk verandering, eindelijk de kerels die ons straks aflossen, eindelijk een vooruitzicht, eindelijk naar huis.

 

Alles is nog onzeker en vaag maar het begin is er liefste.

Hoop maar dat de nieuwe troepen snel hier en daar tussen geduwd worden.

 

Deze groep is ook Artillerie, 160 man. Dat is niet veel. Ik geloof dat er ook nog infanterie in ons vak bijkomt. Afwachten maar, deze zijn er in ieder geval.

 

We waren net voor het donker binnen, lekker gegeten, heerlijk gemandied, potje pingen met B. en schaak met K. en nu jou weer even alles vertellen.

Er was geen post. Ik weet niks meer lieveling.

Je weet het hè, het gebruikelijke even dit en even dat enz. Nacht memmi, Pim en Uk, Alles van jouw man en jullie heit.

 

Patrouille, kleine bende van 60 man

B. is op patrouille geweest en heeft een paar kerels opgepikt in een kampong waar het erg stil was. Volgens inlichtingen moet er in de buurt een kleine bende zitten die zich koest houdt. Nu proberen of de gevangenen goede informatie kunnen geven om dat zaakje op te rollen.

 

Het moeten ongeveer 60 man zijn, slecht bewapend. Het is heel moeilijk om zo’n groepje te pakken te krijgen omdat ze zich steeds verplaatsen en ons ontlopen wat heel gemakkelijk is in de bergen.

 

Zwervende bendes opereren op instructie van de Repoeblik

De laatste dagen waren er weer beschietingen op de trein Batavia – Bandoeng. Bij de laatste aanslag ontspoorde de trein en vielen er doden.

Daar zal ook wel weer een communistisch tintje aan gegeven worden.

 

De Repoeblik heeft het ‘natuurlijk niet gewild’. Hoewel steeds uit in beslag genomen papieren blijkt dat de zwervende bendes op instructie van de Repoeblik opereren. Het wordt hoog tijd dat in die buurt grote schoonmaak wordt gehouden.

 

Wat hebben wij het hier dan rustig. Hier en daar moet nog iets zitten maar zij houden zich koest.

6 RVA is berucht en ver buiten ons gebied bekend bij de bendes.

 

Samenwerking met de inlichtingendienst Soebang

Onze inlichtingendienst heeft weer een goede slag geslagen en vijf vuurwapens in beslag genomen waaronder Amerikaanse machinegeweren.

 

Juist door de inlichtingendiensten zoals van Klaas Dwaas, een zekere P. van de Staf en de inlichtingendienst van Soebang die nauw samenwerken, weten we zo langzamerhand vrij goed wat er aan de hand is.

 

De nieuwelingen blijven voorlopig in Soebang maar gaan wel zo spoedig mogelijk mee tippelen. Niet gek hè schat.  Denk wel dat ze een goede opleiding krijgen.

Natuurlijk gaat alles eerst model maar al gauw krijgen ze ervaring met waar alles rustig is en waar ze niet moeten kijken. Het gaat goed zo vrouwke!!

 

Ben je gelukkig vandaag Nanni, heb je goede moed? Ik wel. Nog een week en deze maand is ook alweer om.

XXX

 

Zes postvellen lang liefdesbrief

Heb het gevoel dat ik je oneindig veel wil vertellen Nan maar ik weet niet wat. Ik begin met jouw laatste brieven, dan kan ik het beste met je praten.

 

Krijg ik een zonnebril van je mijn heerlijk zorgzame schat. En dacht je dat ik dat zou afkeuren omdat, alleen verstandelijk geredeneerd, de lak duurder is dan de brief. Nee lieveling!!! Jij hebt het spontaan, uit volle diepe liefde gedaan en daarbij valt al het verstandelijke geredeneer weg.

 

De laatste tijd schrijf jij jouw verlangen vaker snoes en dat maakt mij heerlijk gelukkig omdat het ons verlangen is.

 

Vaak durf ik het je niet te schrijven omdat ik bang ben dat het dan lijkt op hoe het toen soms was, dat ons verlangen niet gelijk opging. Nu weet ik wat erin jou omgaat.

Ik mag en durf mijn lieveling alles schrijven, proberen te schrijven hoe ik denk en voel omdat ik het van haar weet. Dit is iets van ons samen. […]

 

Moreel afzakken van de jongens

Je vroeg of er veel jongens moreel afzakken, of het ernstig is met onze jongens. Ja en nee schat. Hier is het op een enkeling na goed te noemen. In steden zoals Bandoeng (o.a. blog 65 en Batavia is het slechter.

Daar is de gelegenheid om geestelijk, moreel en lichamelijk achteruit te gaan veel groter. Gelukkig zaten wij steeds in de buitengebieden.

De zedelijke tegenstelling van platteland en stad is hier nog veel groter dan thuis en daar komt nog bij dat in de steden duizenden mooie lieve Indootjes zijn.

 

De natuur heeft iedere jongen en ieder meisje het verlangen naar elkaar gegeven, ook het verlangen naar seksuele omgang. Dat is de liefde. Bij de vrouw of meisje ligt dat veel dieper dan bij de man of jongen.

Hier in deze omstandigheden waar de jongen zijn verlangen ook heeft en toch geen meisje kiest omdat hij straks teruggaat, is alles zoveel moeilijker.

Velen houden het niet vol en misbruiken het hoogste wat god de liefde in de natuur van de mens gegeven heeft.

 

Jij kunt je gelukkig omgang zonder liefde niet voorstellen, ik na deze tijd wel.

Ik weet hoe ontzettend moeilijk het is wanneer je alleen bent om trouw aan jezelf te blijven en je meisje, verloofde of vrouw in Holland.

 

Ik veroordeel niemand, het begint onschuldig, daarna verdomd oppassen

Had een lange onderbreking en zojuist weer twee heerlijke, alles zeggende brieven van jou gehad. Ik ga weer fijn verder met jou schat want ik ben nog lang niet uitgepraat.

 

Waar was ik, o ja. Ik wil niet goed praten wat slecht is maar ik veroordeel niemand die hier niet staande kan blijven. Het begin is meestal zo onschuldig, het gaat zo ongemerkt. Je maakt kennis met een meisje door een praatje tijdens een dans. Soms loop je op straat te slenteren en nodigt een burger je uit. Later kom je nog eens langs omdat dat je gevraagd is.

 

Dan is het geen kennis meer maar een vriendinnetje. Ook heel aardig. Dan wordt het verdomd oppassen.

 

Want alleen vriendschap tussen een man en vrouw, vooral hier in de tropen bestaat niet. Een van beiden verliest het altijd en is diegene zo sterk om ermee uit te scheiden dan is het goed.

 

Maar het vriendinnetje is aardig, lief, heeft een vlot figuurtje, is jong en verlangend. Je kunt er aardig mee praten doordat ze je eigen taal spreekt en een goede schoolopleiding heeft gehad. Het begint met een zoen en het eindigt in een soort hartstochtelijke liefde, alles nemen en geven, zonder echte ware diepe liefde.

Later wordt het erger doordat er geen liefde en er geen gelegenheid is.

Dan zakken de jongens af naar de kampongs en kunnen daar hun hart ophalen, desnoods met 10 meisjes of vrouwen.

 

Nog erger wordt het wanneer de kerels het onderscheid niet meer kunnen of willen zien, dan kruipen ze op ieder wijf dat zich aanbiedt. Gelukkig zijn dat heel sporadische gevallen.

 

Mooie jonge vrouwen worden aangeboden, kan ik je dit zo maar schrijven

Soms worden je mooie jonge vrouwen aangeboden als je op een kampongfeest bent. Het zijn niet altijd hoeren hoor maar vaak gezonde vrouwen waar je zonder gevaar voor ziekte je opgekropte hartstocht mee uitleven kunt.

B. was deze week op patrouille en kwam in een kampong waar feest was. Een mooi Javaans meisje danste de eeuwenoude dansen, eerst langzaam, steeds sneller en vuriger, zich helemaal inlevend. B. zat maar te kijken.

Even later tikte de Loera hem op de schouder en fluisterde hem in dat hij het danseresje die avond mocht hebben om te doen en laten naar zijn verkiezing.

 

Daar moet je helemaal niet vreemd van opkijken, het komt vaker voor. B. bedankte en is gauw weggegaan. Maar als hij daar alleen geweest was, zonder de andere jongens, nou dan was het snel verhipt moeilijk geweest.

 

Misschien kun je het nog steeds niet begrijpen omdat jij er zonder liefde niet aan denken kunt, en ervan walgt, net als ik, goddank door jou.

 

Twee jaar lang geen omgang met een meisje uit je eigen milieu is hard, zeker in het leger.

De kerels barsten soms om aan natuurlijke drang te voldoen. Staan ze niet sterk, is er geen steun van thuis, wordt er weinig van hogerhand voor hen gedaan, hebben ze geen veiligheidsklep, dan duiken ze de kampong in of gaan naar Bandoeng waar genoeg gelegenheid is.

 

De meest verstokten zeggen een zwartje naait net zo lekker, ze hebben allemaal hetzelfde ding, de rest kan ons niets schelen.

Ik vraag me af of ik je dit zomaar allemaal kan schrijven? Ja toch wel hè, jij kunt er iets van begrijpen en oordeelt niet zo gauw.

 

Gelukkig de jongens die nog een houvast op de smalle weg hebben. Gelukkig dat er thuis nog zoveel gebeden tot god opstijgen.

 

Ik schrijf vandaag vreemde brieven, jij zorgt ervoor dat ik niet ten onder ga

Zes postvellen op een dag. Ik schrijf vandaag vreemde brieven, hindert niet hè?

 

Ben gelukkig liefste, jou mag ik alles schrijven, jij alleen kunt alles van mij begrijpen. Jij zorgt ervoor dat ik niet te gronde ga in deze onzedelijke stinkput, net zolang tot wij weer samen zijn en eerlijk in elkaars ogen kunnen kijken.

 

Daarom blijf ik dicht bij jou, zeg ik alles aan jou. Weet je snoes, ik ben ook bang voor de steden. Ik zou misschien ook toevlucht zoeken en mij voorstellen dat jij het was. Hoe heerlijk dan Nan me eerlijk en veilig in jouw armen te weten. Ik sla mijzelf niet op de borst, ik ben zo zwak, het is alleen door jou en gods grote genade.

 

Nu gewoon verder met je brieven. Wat fijn dat Pim spijkers voor heit meebracht. Heit begint voor ons jonkje echt te bestaan.

 

Ik schaam mij achteraf

Heb niet geschreven sinds mijn vorige brieven. Ik weet niet meer wat ik je allemaal heb geschreven en als ik zo vrij over alles van ons schrijf schaam ik mij achteraf. IK zal blij zijn wanneer ik dan jouw antwoord lees.

 

Heb weer geprobeerd om een paar schetsjes van het Indische landschap te maken maar het lukte niet. Het werd een smeerboel.

 

Franse film, komische noot om te brullen

We hadden weer een filmwagen over de vloer met een Franse film deze keer. Hij was goed te zien omdat wij in Soebang een lichtmotor konden lenen.

 

Op zich een mooie film maar geen rolprent om op een buitenpost te draaien. Het was een drama uit de oorlogsjaren, een goede film, geen flauwekul.

Toch prefereert de doorsnee soldaat een beetje meer muziek, een leuk gezichtje en een komische noot waar ze om kunnen brullen.

 

De twee meisjes van Berghuis zaten naast mij. Ze vroegen honderduit. Echte kindervragen, vaak logisch en het viel niet mee om alles te beantwoorden. Een voorproefje. Ze genoten kostelijk.

 

 

Groentjes in training, chaufferen

K. is weer bij ons teruggekomen. Hij loopt weer patrouille, valt niet mee na zo’n lange tijd op een bureaustoel.

 

De groentjes zijn al in training op de laagvlakte bij I-6 RVA. Wat zullen die kerels zweten bij deze hitte. Het is hier sinds heel lang niet meer zo warm geweest.

De meesten krijgen Rode Hond door het zweten, niet erg maar lastig door de jeuk.

Ringworm, dysenterie en schimmeltenen zijn hier de kinderziekten die ze allemaal door moeten maken.

Wij krijgen hen binnenkort hier maar eerst moeten ze leren in de warmte te lopen en dan bij ons in de warmte te klimmen en dalen.

 

 

Het bevalt mij hier ook weer Nan. Wij kunnen goed met elkaar opschieten en het is rustig nu H’tje boven zit.

Het bevalt hem niet erg goed daar, te stil en hij heeft er de pest aan om met een ltn. op een kamer te slapen. Dan is hij geen eigen baas.

 

Ik weet niks meer, hindert niet hè?

 

O ja, wij leren straks chaufferen en krijgen ook algemene motorkennis. Niet gek. Misschien heb ik het later nooit nodig maar het is toch makkelijk.

Nog even een paar lessen van mijn cursus en dan ga ik volleyballen.

Een liefdevolle zoen, daag lievelingen.

 

Geen post, geen pest te doen, geef me een opstopper

Geen post. Heb hier geen pest te doen en dat is niet goed voor mij. Ben al die snertkarweitjes zat. Kon ik maar zeggen nou baas ik neem ontslag!!

 

Ik las gisteravond maar ik ben net als jij, leef mij veel te veel in, zeker als het om jong geluk en liefde gaat. Ik word jaloers, raak overstuur en sta in brand. Heb nergens puf in en ben ontzettend ongedurig. Wat een gejeremieer.

 

Schat geef me een zoen en een beste opstopper.

 

Wat heerlijk Pimmie met z’n potlood krassen naast jou aan tafel, waar jij mij schrijft.

Ik stop een schetsje voor Pim in deze brief, fan heit.

 

Mijn dierbare schatten. Liefste is alles goed? Hoe heb je het vandaag gehad?

Was je moedig of ongelukkig.

Waren Wim en Zuske lief of ondeugend?

 

Geen post. Wel een pakje van jou, heerlijk zorgzame schat! Ben er zo blij mee!!

De zonnebril is prachtig! De rokertjes heerlijk, we roken er vanavond allemaal van. Fijn dat er twee filmrolletjes bij zitten.

 

Fotohandeltje

Ons maandsalaris is binnen en ik heb meteen veel fotogeld gebeurd van de jongens en jou meteen f 150,- gedelegeerd. Onder andere blog 66.

 

Je schreef me geen grote fotobestellingen meer op te geven als ik het even schikken kon want jij kunt het daarna niet uitzingen. Er zit een hoop geld in en je kunt het niet altijd zelf voorschieten en aan lenen heb je een hekel.

 

Maar het kan haast niet anders en het komt ook doordat de delegaties zo lang onderweg zijn. Toch komt het altijd weer boven water. Het geeft ons allebei veel werk en ik wil absoluut niet dat jij er geld op toe moet leggen. Dat doe ik niet.

Ik hoef er niet aan te verdienen maar alle onkosten moeten er uit komen en de nieuwe foto’s die wij zelf houden ook.

Gaat het zo niet dan schei ik er mee uit of ik verkoop de foto’s duurder. Je moet ook de filmrolletjes meerekenen hoor.

 

 

 

 

Waarom ik er niet vaak opsta? Omdat een ander foto’s van mij maakt en die mislukken vaak.

 

Pracht natuurfoto’s

Kreeg een prachtserie foto’s, vooral natuurfoto’s. 20 Stuks voor f 5,20.

Had ze via de Staf besteld. Ik stuur je ze per postblad met zoveel mogelijk beschrijvingen. Zo mooi kan ik ze nooit maken omdat mijn oude kiekkastje er niet geschikt voor is.

[Foto’s staan verspreid in de blogs. Van de beschrijving is niet veel gekomen.]

 

Precies twee jaar geleden, feestje van de Staf

Het is precies twee jaar geleden dat wij in Priok van de boot stapten.

De Staf vierde het met een feestje in de kantine. Ik vond het helemaal niet om te vieren maar zij wilden iets doen, wat ook heel goed geslaagd is.

De helft van onze jongens was erbij en wij met z’n vieren als onderofficier ook.

 

Dat het twee jaar geleden was werd nauwelijks aangeroerd, het was een gewoon feestje met als slagzin – wij houden de kop er voor-.

 

Verdraaid aardige stukjes waar we ons tranen om gelachen hebben. Deze en gene, vooral officieren, kregen pittige steken onder water.

Zelfgemaakte zangboekjes met echte dienstliedjes.

 

De inwendige mens werd ook uitstekend verzorgd. Rijsttafel, vruchten, limo, bier koffie en gebak. Allen hebben zich kostelijk geamuseerd.

Goed zo Staffertjes!!

 

Het was bijna 12 uur toen we weer binnen waren Wij voelen ons zo langzamerhand de oudgedienden. Twee jaar, wat een tijd, een zware tijd maar ook een goede tijd als we het maar willen zien. Goddank dat we er nog zijn, dat we de kop er nog mogen voorhouden.

 

Patrouille, overal rustig

Met B. op patrouille. Het was gloeiendheet vandaag en we leken vergieten.

 

Toch een mooie tocht door berg en dal. Het is overal rustig.

Hier en daar in kampongs klapperwater en theegedronken. Onze kleren droogden snel maar waren net zo snel weer doorweekt.

 

Gelukkig regent het nu weer zodat de tani’s hun rijstvelden in orde kunnen brengen voor de jonge rijstaanplant.

 

Nog geen post, nieuwelingen leren patrouillelopen

Weer geen post. Is alles goed? Je bent toch niet ziek?

Ik weet niet goed wat ik schrijven moet ik ben een beetje ongerust.

 

Morgen komen er 30 nieuwelingen om te leren patrouillelopen. Iedere dag een andere ploeg. ’s Middags moeten de kerels weer naar Soebang. We doen eerst kalm aan hoor. Een beetje model, verkenners voorop, in groepjes kalis en open terrein oversteken enz.

 

Guitenstreek

Wim kan aardig praten uit je schrijven op te maken. Kostelijk dat Ukki alles nadoet. Hadden ze je weer tuk! Wim tegen Zuske -oe dêr komt memmi oan- (oe daar komt mamma). Ik lees uit alles dat het kostelijke kinderen zijn die jou met hun guitenstreken helpen Nan al is het soms….

 

Wat fijn dat je voor beiden een warm pakje maakt zodat ze ook in de kou naar buiten kunnen.

Kon ik het je maar even laten voelen, ik ben zo trots op je!

 

Weer een maand voorbij. Het wordt steeds moeilijker, steeds heviger, kunnen wij het volhouden? Ja hè vrouwke maar oe!!!!

Kalm aan hoor, ja maar dan moet ik zulke brieven over alles van ons maar niet meer schrijven???

 

Liefste lievelingen, ik heb jullie zoooo lief!!!!