Blog 68: Gecondenseerd in gedicht Taboe in het theemeubel, het persoonlijke bevrijd, rustig, bendes hergroeperen zich (eerste helft maart 1948)

May 18, 2017 Hilma Bruinsma No comments exist

Waar blijft de start van de vliegende eindspurt?

De vernieuwde website is in de lucht en waar blijft de voortvarende vliegende eindspurt eigenlijk?

Afgelopen periode rond 5 mei Bevrijdingsdag heb ik mijn nieuwe gedicht Taboe in het theemeubel  als onderdeel van de feestelijkheden op verschillende plaatsen voorgelezen en er mooie reacties op gekregen.

Ik had het pas vlak voor deze gelegenheden afgeschreven.

Het gaat over de droom die ik over mijn vader had als vogel, overdekt met zwarte letters (o.a. blog 64). Door de droom geeft mijn vader zijn toestemming om zijn brieven te lezen en te bewerken, of de droom is een soort opdracht, of meer een verpakt verzoek, of een wanhoopskreet of een aanwijzing tot een noodzaak of alles ineen.

Mijn vader bevrijdt zichzelf door zijn droom, doordat hij langzaam maar zeker laat zien wie hij is. Door zijn letters te lezen en weer te geven bevrijd ik hem én mijzelf, de zwaarte van ons gezin. Wie bevrijdt hier wie. Misschien is het wel veel breder. Met terugwerkende kracht. Klinkt krankzinnig. Gekker nog, ik denk dat er nog veel meer vrij komt. Ver buiten ons gezin, een verhaal in de geschiedenis voor velen.

Klinkt allemaal heel dramatisch maar zo bedoel ik het niet. Het is een veel plastischer gebeuren. Een oorlogsverhaal als alle andere. Een herkenbaar verhaal, oorlog en de gevolgen dichtbij, door alle tijden. Het is zoals het is. Het heeft iets troostends in zich misschien.

Soms kom je in een soort stroomversnelling waardoor je weer vooruit kunt. Daar helpen vaak verschillende aspecten uit verschillende hoeken aan mee, meerdere dingen die op een punt bijeen lijken te komen.

In Keerkring beschrijf ik de boodschap die mijn vader mij op zijn sterfbed doorgeeft. Hij laat mij diep van binnen weten ‘je hoeft jezelf niet langer te verbergen’. Dat was in 1996, al die jaren is die boodschap in verschillende rondes en fases steeds stappen verder gekomen.

Nu ben ik zover dat ik zie dat het ook voor de missie Taboe geldt, niet langer verbergen. Tot nu toe doe ik het werken aan de brieven er min of meer half en half zo bij. Maar hoe verder ik kom hoe groter het belang lijkt. Met het gedicht Taboe in het theemeubel is het persoonlijke in het verhaal gecondenseerd, een markering, een punt.

Blijkbaar was deze tussenstap nodig. Eenmaal voorbij dit punt kan ik van half en half naar helemaal, echt in volle vaart vooruit met het verhaal, eindelijk in de vliegende eindspurt.

Taboe in het theemeubel

Duizenden maal duizend zinnen op minstens zoveel kantjes
dundoorschijnend vol klein geschreven schuinschrift
over alles wat je liefhebt, alles wat je ziet al wat je denkt,
alles wat je weet, wat je beweegt, wat je laat en doet, je twijfels
alles wat je voelt, gelooft, vreest en hoopt, alles waar je voor strijdt
van binnen en buiten, ver weg in de groene guerrilla van smaragd

Je leeft, komt na jaren thuis en al je zinnen, al je woorden,
alles wat je wilde wie je was raakt langzaam los en eindeloos verloren
in de dagen en jaren raak jij kwijt
dichtgeslagen met je brieven achter slot en grendel
muurvaste kantjes in het linker onderkastje verstopt donker
in je zelfgemaakte slagschip, het verlovingstheemeubel

Langs schuine ruwrauwe vlakken
van robuust volhardend zwijgen
hardhanden beladen randen van machteloze stilte
ongenaakbaar wreed bewaakte trage grenzen
kom ik na al mijn jaren in strakke lijnen aan
en vind je daar

Jij staat als grote trotse vogel
met je vleugels voorovergebogen
je ranke nek in je schouders gedrukt
sterke slagpennen stavast tot het verst uiteen
op je poten gespreid je snavel wijd gesperd
gepind monddood vast in de aarde

Dat ik je zo tref in mijn dromen
genadeloos breekbaar smal
jij mijn harde vader
overdekt met letters
groot onuitgesproken
zware letters drukken je zo neer

Jij roept lees ze en ik zie ze
pel ze een voor een van je af
spel ze uit in ragdunne bewoording
een voor een uit je brieven
vormen al je zinnen na al die jaren
een voor een al je dagen

Gestaag vlieg je eindelijk licht en statig op
slaat met grote sterke vleugels
golven tijd terug

wie je was, wat je wilde, al wat je lief was
lange slagen machtig gedragen
eindeloos vrij

Hilma Bruinsma
01-05-2017

Klaas weer: het is hier rustig, lentemaand, hou vol, hard geschreven, de toekomst en jouw goede zorgen

Het is hier rustig. We patrouilleren met een korporaal en drie man, een goed teken. Zelf tippel ik nooit meer, heb er ook de schoenen niet voor.

Lentemaand

Een nieuwe maand, de lentemaand, nieuw leven, nieuwe groei, je bloed gaat bruisen, vol verlangen.

Zat je te tobben over die rare kerel van je, die zo koud schrijft.

Ik kan goed begrijpen dat onze kinderen je moedeloos maakten. Gelukkig is het leed weer geleden. Misschien maken onze hummels mij later het leven zo zuur dat ik soms net als jij denk, was ik maar nooit getrouwd.

’Je kunt de touwtjes thuis niet vasthouden omdat beppe de baas blijft’ zo bedoelde ik het niet. Ik bedoelde dat je niet meer alleen een kind bent van beppe, je hebt zelf ook een stem in te brengen.

Ik weet hoe moeilijk de situatie thuis is, jij met onze hummels bij pake en beppe in huis. Ik sta vaak versteld dat je nog zo vaak om de klippen heen zeilt. Hoe goed moeder het ook bedoelt, zolang je thuis woont zul jij het moeilijk hebben.

Ik heb ook hoop dit jaar nog thuis te zijn. Ja ook ik tel de maanden en van af het begin gerekend hebben we eind deze maand er 1,5 jaar opzitten. Hou vol. Kon ik je maar even echt omhelzen.

Een lente, zomer en herfst gaat nog wel maar het lijkt mij zwaar om nog een winter door te maken. Hou vol, de grootste helft hebben we achter de rug en dan mag je je eigen leven lijden.

Waar wij onszelf kunnen zijn? Ja eigenlijk nergens en overal. Ook in Raard kunnen wij onszelf zijn maar we zullen altijd en overal rekening moeten houden met onze medemens. Zo raar zullen we het niet doen, dat we een ander tot ergernis zijn.

Ik kan mijn stemmingen misschien een beetje beter beheersen. Jij reageert diep en fel op alles en dan komt alles er prompt uit, ook bij moeder. Meestal is het waar maar ook wel eens niet en dan heb je spijt van je vlugge oordeel. Nanneke ik vind het heerlijk dat je mij in al je stemmingen schrijft zoals je je voelt en je je goede voornemens niet nakomt.

Je moet me alles schrijven famke, je kunt niet anders en hoe kan ik anders alles begrijpen? Moet ik je vergeven Jank? Nee, zo doorgaan anders weet ik niet hoe ik je kan helpen en ben je mijn echte Kantsje niet. Ik schrijf je mijn eigen gedachten en zeg het je precies zoals ik erover denk. Weet je het zo weer lieveling? Kun je er weer tegen pop? Echt, al je opwellingen altijd schrijven hoor, ik kan er tegen.

Ik droomde vanochtend dat ik thuiskwam, het was zo onbeschrijflijk mooi snoes. Ik kwam onverwachts en trof K. die lijkbleek werd. Ik zei waarschuw Janke voorzichtig, vlug. Ik zag je terug net als toen je nog een meisje was van 17 jaar. Heerlijk was het.

En toen schreeuwde H. hier de boel bij elkaar. Brr, was dat raar wakker worden.

Streekje op de schaats zwieren, al twee winters overgeslagen

Heerlijk dat je zo snel op de schaats stond om een streekje te zetten. Je miste mij hè? Wij hebben ook zulke fijne herinneringen aan het ijs Nan. Ik zie ons nog zwieren. Op het ijs begon onze jonge liefde, op het ijs kusten wij elkaar voor het eerst ergens in de weide, witte, stille wereld. Ik vergeet nooit je zilverberijpte haren. Op het ijs vond ik mijn meisje, m’n vrouwke, m’n alles!!!

Het is bij ons iedere winter opnieuw een heerlijke herinnering iedere keer wanneer wij samen zwieren beleven wij dat grote wonder en kussen wij elkaar.

Heerlijke tijd Kanne en ik beloof je dat we het nog een keer overdoen fanke!! Dan duurt het niet lang meer of onze oudste zoon rijdt ons voorbij.

Ik zou dolgraag m’n oude noren weer eens onder willen hebben, heb al twee winters overgeslagen. Heb je de Canadese lange broek voor jezelf vermaakt? Lekker warme sokken erbij en je kunt heel wat hebben. Beter dan met die dunne kousen zo in de schoenen naar buiten, koude voeten, niks voor jou. Het staat je vast goed.

Liever vastigheid, een moeilijk probleem is om van militairen weer burgers te maken

Een moeilijk probleem is om van de militairen weer burgers te maken. Velen denken dat hun kostje gekocht is en dat de gebraden eenden hen in de mond zullen vliegen als dank voor wat ze hier gepresteerd hebben.

Velen zullen teleurgesteld worden en dan is het de vraag of ze zich er ook zo door voelen als hier. Een goed soldaat is nog geen goede burger. Zit een beetje te bomen.

Je zou liever wat vastigheid hebben over wat later mijn werk, onze taak zal zijn. Ik ook maar ik weet het niet. Ik zou zo graag met jou praten over onze toekomst, ons leven, ja over alles maar ik kan het niet. Ik kom nooit verder dan mijn dagelijkse bezigheden en jouw brieven. Het is net of ik steeds in hetzelfde cirkeltje rondloop.

Ik heb het hard geschreven

Ik heb het hard geschreven maar zo niet bedoeld. Ik hoop dat het zo beter overkomt want ik ben Fries en blijf dat mijn leven lang, ook in en ander land. Ik blijf niet bij de pakken neerzitten hoor, ik ben het harde werken niet verleerd en werk is er in overvloed.

Maak je niet bezorgd, ik weet hoe lief jij je ouders hebt en weet wat jij graag wilt. Ik zal er alles aan doen Nan om in ons eigen land aan onze toekomst te werken, ook omdat ik dat zelf ook graag wil.

Ik weet schat dat alles je tegen gevallen is en dan schrijf ik dat het mijn vurige wens is jou in alles gelukkig te maken, dat is dan moeilijk te begrijpen. God weet dat het waar is. Het is zo liefste.

Moeder voelde gelukkig even je verdriet, ze zag je breien en toen drong het echt tot haar door, jouw hevig verlangen naar mij. Dat doet goed, even echt begrepen te worden. Zeker nadat je geschaatst had, misschien wel op de plek waar wij toen waren. Je hoorde niet meer bij de meisjes en ook niet bij de vrouwen, alle heerlijke herinneringen kwamen maar de heimwee ook.

Ik ben niet bang voor de toekomst

Ik ben niet bang voor de toekomst, ik verlang er erg naar. Ik denk niet dat we in Raard blijven, niet dat ik daar niet zou willen wonen maar ik zie er weinig toekomst. Ik weet dat je niet zozeer aan Raard gehecht bent maar wel aan je ouders, broer en zuster. Ik blijf ook het liefst in ons landje, het liefst in Friesland maar als daar geen toekomst is voor ons en onze kinderen dan zou ik daar naartoe gaan waar dat wel zo is. Je schrijft zelf als wij maar samen zijn. Ik hang ook aan mijn ouders, broers en zussen al is het dan niet zoals jij schat.

Rusland en Amerika houden een wedloop, naar Amerika?

Rusland en Amerika houden een wedloop, wie gaat er winnen. Ik maak mij er geen zorgen over. Wel moeten we acht slaan op het  wereldgebeuren en om kracht bidden om ons strijders te maken voor zijn koninkrijk.

Soms denk ik wel eens kom maar gauw hier met de kinderen, het is hier veiliger. Maar dat is niet waar, het is laf. Laat je niet ontmoedigen door verhalen van anderen schat.

Wij voelen nu wat vader- en moederliefde is en ik zal ook nooit vergeten wat mijn ouders voor mij gedaan hebben. Maar om onze ouders mogen wij niet blijven wanneer er voor ons geen kansen zijn. Dat is geen egoïsme, gaat heen en vermenigvuldig u, heb heerschappij over haar, de wereld, ik weet de tekst niet meer precies.

Zouden wij later onze kinderen tegenhouden wanneer hun toekomst in een ander land lag? Hoe zie jij de immigratie naar Amerika? Dan blijven de ouders ook achter maar ze hebben niet afgedaan. Ze komen op de tweede plaats en het gezin met eigen kinderen op de eerste.

Mijn vader suggereerde in zijn brief dat ik misschien toch oom S. aan moet schrijven om de mogelijkheden in de aardappelhandel te bespreken. Er zijn vele factoren die ik dan moet overwinnen in een mij zo’n vreemd bedrijf. Ik ben geen handelaar.

Onwennig

Vanochtend geen post, natuurlijk niet want ik kreeg gister twee brieven. Toch in spanning wachten of er een gele enveloppe voor mij bijzat.

Ik ben onwennig, het duurt zo lang en er is weinig verandering. Ik mag niet moedeloos zijn maar het valt niet altijd mee hè meisje?

Twaalf gevangenen aan het werk

Het is een drukke dag. Heb alle gevangenen, 12 man, aan het werk gezet. Vier man hout kappen en zagen voor de keuken, drie man werken aan het prikkeldraad voor de omheining en de rest maakt het terrein schoon. Ook hebben ze nog een nieuwe vuilnisput gegraven voor het keukenafval. De hele dag heen en weer van het ene ploegje naar het andere. De mannen vinden het wel fijn, even weg uit de benauwde opsluiting. ’s Avonds het hele stel doorgezonden met de foeragewagen naar Soebang.

Je voelt dat je bij elkaar hoort. Nieuwe opper? Zuipt te veel en vreet te weinig

De opper is vandaag naar Bandoeng voor onderzoek, volgens mij zuipt hij teveel en vreet te weinig en bekijkt alles door een zwarte bril. Blijf daar maar eens gezond bij.

Er was feest in Pamanoekan, wachtmeester B. werd tot opper bevorderd waarop gedronken en gegeten moest worden. Met K. ben ik er naar toe gegaan. Het was een gezellig onderonsje van de onderofficieren van II-6 RVA.

Eerst een borreltje daarna lekkere rijsttafel met koffie na en daarna weer een borreltje en kletsen van heb ik jou daar. Van de Staf waren er een paar over hun theewater. Een van hen heeft een half uur op een stoel gestaan om een speech af te steken maar hij kwam niet verder dan mijne heren, majoor (die was er ook) onderofficieren van II-6 ik verzoek stilte enz enz. Later hebben we het kereltje maar naar bed gebracht. K. raakte hem ook behoorlijk en saja, niet om te pochen schat, was de nuchterheid zelve. Het smaakte me allemaal best en ik heb me goed vermaakt. Maar ik vermaak mij liever om een ander dan dat ik zelf het mikpunt ben en bovendien moesten we nog terug naar Soekamandi. Toch aardig dat het hele stel eens bij elkaar is en je voelt dat je bij elkaar hoort en niet tegen elkaar met die van D-batterij over die van C-batterij of aan die van de Staf kunnen jullie niet aan tippen etc.

Als onze opper afgekeurd wordt moeten wij ook een nieuwe. ik kan wel op mijn vingers aftellen dat ik geen kans maak, ik ben geen dienstklopper. Voor de centen had het wel aardig geweest.

Verlangen naar de weide vrije vlakten van Friesland

Ben met de kapitein in de jeep naar Paboearan gereden langs een weg die we nog niet eerder genomen hebben. We hadden vier zware balken overdwars op het wagentje liggen en die kwamen bij de eerste brug al van pas. De weg was door de bevolking opgeknapt en hier en daar spekglad met soms weke plekken waar we net doorkwamen.

Die wagentjes zijn reusachtig bij zulke ontdekkingstochten. Licht met een ijzersterke motor, bergversnelling en vierwielaandrijving. Als de jeep er niet door kan dan geen enkele wagen.

Het was prachtig, zonnetje, rijpe, wuivende sawa’s. Mijn hart gaat open bij het zien van dat mooie weide landschap dat aan de horizon overgaat in bergen die scherp tegen de heldere lucht afsteken. Dan komt ook het verlangen naar de weide, vrije vlakten van Friesland met de zingende vogels. Ik heb de ruimte, de frisse natuur lief.

Wij zijn beiden natuurkinderen en altijd als ik zo aan de zwabber ben denk ik dit moest Janke zien. Gods wereld is mooi, maar de steden zijn van de mensen zijn jachtig, druk, rusteloos, vermaak, sensatie enz.

De hoge heren vergaderen in het rubberbos

Na veel gehobbel en glijpartijen kwamen we in Paboearan aan. Ze keken vreemd op. De majoor zou uit het zuiden komen. Wij reden door en zo hebben de heren officieren in het rubberbos hun conferentie gehouden.

De bendes reorganiseren zich

De Spierdivisie zit in het gebied van Tjikampeh te rauzen, ze hebben wat kerels gevangen maar nog geen wapens gevonden en de echte raddraaiers lopen nog rond. De bendes reorganiseren zich en maken het hier en daar weer onveilig. Toch is het niet erg verontrustend, er is op gerekend. Hier in Soekamandi en Tjikaoem is er praktisch niks meer aan de hand. De terugreis ging vlotter omdat de zon lekker gestoofd had. We waren voor de nasi weer binnen.

Geen post toch goede drukke dagen

Ik moet je even heel dicht in mijn armen voelen en in je ogen kijken, een innige zoen. Ik heb al vijf dagen geen brief gehad, er is toch niks thuis? Ik weet dat je geschreven hebt maar toch ben ik niet gerust tot ik alles weer weet, ik me aan jouw liefde kan koesteren, weten hoe mijn schatten het maken. Ik heb twee dagen niet geschreven, je snapt het wel meiske.

Hoe is het, heb je goede moed, kun je alles aan god toevertrouwen? Ik niet, ik moet eerst alles weer weten, het wil niet schat. Ik zit een beetje in de put maar ik ga het weer proberen hoor. Toch had ik goede drukke dagen,

Heb tot 21.30 uur in de cantine gezeten en gekruisjast met de jongens. Het was lekker koel door de waaier die we op hebben gehangen. Flesje limo erbij, een aardig stukje muziek op de achtergrond. Het was wat gezellig.

.

Opknappen van de weg naar Paboearan, spionnensigaretten

We knappen de weg naar Paboearan op. Ben met de auto weggereden om lang rijshout te zoeken. De loera gevraagd om mensen en hout en dat lukte. Ik kreeg een stel houtkappers mee en we hadden de auto zo vol. Toen met het vrachtje en de mannen naar de weke plekken in de modderweg halverwege Paboearan. Toen eerst terug voor de nasi en ’s middags met nog meer mannen eenzelfde ritje. Er was een stel met patjols mee om de diepe sporen van de auto’s glad te maken. Daaroverheen het rijshout als een soort mat en daar weer een laagje modder over. We hebben nog twee ritten gedaan en het schoot mooi op.

Vervelend was het gezeur om sigaretten. Morgen vraag ik de kapitein om een paar pakjes spionnensigaretten. Van een koopman die langskwam heb ik zelf voor f 2,00 losse tabak gekocht en daar waren ze al blij mee maar dat gaat niet iedere dag zo. Zelf was ik met mijn laatste pakje bezig en dan ben ik ook niet zo scheutig. Vanavond weer ons weekrantsoen en ik heb vijf pakjes voor f 2,50 overgenomen.

Verwaarloosde wegen tijdens de oorlogsjaren

De kerels krijgen geen betaling en zijn niet zo happig op de klusjes van Toean Soldatoe. Ze zijn verplicht om gezamenlijk de landwegen te onderhouden, onder normale omstandigheden worden die ook alleen door henzelf gebruikt. Tijdens de oorlogsjaren is er niets aan gedaan, de wegen zijn verwaarloosd, afgebrokkeld en weggespoeld.

De wagen leek net een zeilboot

Toen we terugreden kwamen we een patrouille van Paboearan tegen. Ze wilden gezien de roetzwarte dreigende waterlucht graag dat wij hen even thuisbrachten. Het ging hard tegen de bui op en we redden het op het nippertje. We moesten maken dat we terugkwamen want anders was de weg onbegaanbaar. De eerste zware druppels vielen al maar we waren erop tijd uit en kwamen droog binnen. Toen brak de bui los, wat een water, alles stond blank en in onze kamer regende het ook.

Toen het weer droog was wilde ik H. opsnorren die overtijd was met zijn patrouille. Ik was bang dat hij met de auto was blijven steken. Het was ook op het nippertje geweest maar zij kwamen na de bui door de grote waterplassen aanstuiven, het water sloeg over de wagen heen, het leek net een zeilboot.

Het lijkt wel dat ik ze hard heb laten zwoegen

Eerst een innige zoen, kus mijn twee kleine schatten voor mij lieveling.

We hebben aan de weg gewerkt. Heb weer mannen bij elkaar gescharreld. Eerst beschoeiing langs de weg aangelegd en toen de weggespoelde stukken weer aangevuld. Ik had ongeveer 60 man aan het werk. Met de goedkope stinksigaretten van de kapitein verricht je wonderen. Toch moet je ze de hele dag achter de vodden zitten anders gebeurt er niets. Ze werkten op vier verschillende plaatsen en ik kuierde heen en weer.

Zodra ze me aan zagen komen greep ieder weer naar zijn patjol. ’s Middags kregen ze er genoeg van. Ik heb gezegd dat ze niet eerder mochten stoppen voordat alle gaten dicht waren en dat ze door moesten werken wanneer het nog niet klaar was en wij al met de auto waren vertrokken. Ze zijn gek op meerijden met de auto, het hielp.

Het lijkt wel dat ik ze hard heb laten zwoegen maar dat is niet zo. Als ze werkelijk aangepakt hadden waren we in de helft van de tijd klaar geweest. Dat kan ik bereiken door te dreigen maar ik kijk wel beter uit. Bovendien moeten ze toch leren zelfstandig te werken.

Stalen speldeknoppen uit m’n vel gevist

Een nieuwe steel in een bijl geslagen. Bij het inslaan van de bijl in de stok met de hamer vlogen kleine stukjes staal door mijn jasje zo in mijn vel. Zo groot als speldeknoppen dus de moeite niet. Heb ze er alweer uitgevist.

Laks met naar de kerk gaan, ik wil de vrome ook niet uithangen, durf niet te bidden

Een heel gescharrel om een wagen naar Kalidjati te regelen voor de kerk maar het kwam toch weer voor elkaar. De jongens worden laks met het naar de kerk gaan. Ik zit er ook niet genoeg achteraan. H. gaat ook niet meer en ik kan hem niet zover krijgen. Ik wil de vrome ook niet uithangen, de jongens weten het wel voor zichzelf. Het kwam wel goed uit dat er niet zoveel meegingen want we hadden maar een kleine auto.

Heb even op de kamer gevoetbald net zolang tot H. die nog in bed lag het smoor in had. Ik leer het ook nooit, bezadigd worden.

De jongens gepolst hoe ze over een dagsluiting denken, ze waren er allemaal voor behalve H. Ik heb een lege kamer in orde gemaakt waar we voor het eerst samen komen. Ik zie er tegenop want ik durf niet te bidden. Toch ben ik blij dat ik het tot zover voor elkaar heb. Ik hoop het vol te houden. Ik wil Ds. vragen of hij door de week bij ons kan preken dan hoeven wij niet naar Kalidjati te hobbelen. Zijn preken zijn niet heel bijzonder, daar kan hij niets aan doen. Hij doet zijn best en hij heeft alles voor de jongens over.

Zul je voor mij bidden Jank? Ik ben bang dat ik blijf steken en niet weet wat ik moet bidden, valse schaamte maar het is zo.

De komende feestdagen is er avondmaal in Soebang. Daar wil ik graag naartoe, eens horen wat de jongens zeggen vanavond.

Het geloof zit bij jou zo ontzaglijk diep snoes al heb je de enorme schommelingen. Alleen in nood hebben we hem nodig en als alles goed gaat bidden en danken we wel maar is het verder vaak zo dood.

Bij mij is het een dun laagje. Ik twijfel niet en geloof alles maar ik blijf steeds op dat dode punt staan en heb daar geen last van. Ik walg van mezelf, van mijn slapheid, het niet doen en wel vragen. Stap ook zo weer van dit onderwerp af.

Vervolg gesjoemel met pakketten van Smit en van der Wal

Ben naar Bandoeng gegaan voor spullen voor de cantine. Heb ‘kikker’ en de betaalmeester in de kraag gepikt voor het pakket van Smit en van der Wal (geknoei met kerstpakketten blog 65). Hij kon precies nagaan wat ik betaald had en ook had hij de prijzen van de artikelen. Ik kan precies nagaan wat ik jou gestuurd heb.

Heb het adres van een wachtmeester van de marechaussee in Amsterdam. Hij zoekt het geval uit. Ik heb hem geschreven en gevraagd om inlichtingen en meteen gevraagd om inlichtingen voor het hele regiment. Op de Regimentsstaf liggen lijsten van alle jongens die eraan meegedaan hebben. We hebben dus nog bewijs.

Weer geen post, al mijn hoop is nu gevestigd op morgen. Heb je laatste brieven nageplozen, dat was fijn maar ik heb alles al beantwoord. Ik voel je dichtbij. Help ik je nog wel met deze krabbels? Kun je er mijn liefde in vinden? Ik weet niks meer te schrijven. Zo meteen eten en dan de avond nog en dan is er weer een dag voorbij, weer een dag dichter bij huis.

Meiske ben je gelukkig en moedig? Pas je goed op en doe je voorzichtig. Ik heb je zo razend lief en ik verlang naar mijn schatten.

Mijn allerliefste lievelingen!!! Drie brieven van mijn schattebout! Een of andere schurk heeft jouw sigaretten uit de brieven gejat, er was een hoekje van de brief gescheurd. Even was ik woest maar het was zo over, ik wilde lezen over al dat heerlijks van thuis! Gelukkig dat mijn brieven jou weer fijn hebben opgekikkerd. Je weet wat de jouwe doen, niet te beschrijven! Een extra tút voor je moedige brief van je gelukkige man.

Pats op de billen

Je vraagt mij of je Pim verkeerd aanpakt met zijn roepen om memmie nadat hij is ingestopt. Ik geloof wel een klein beetje schat. Als je hem na de vierde keer een pats op de billen geeft is hij stil. Als ús jonkje niks mankeert schat moet je het niet zover laten komen schat en hem bij de eerste keer een bestraffing geven. Ons knulletje zal steeds proberen hoelang memmie het volhoudt. Zo houdt hij zus ook uit de slaap.

Ons kereltje vooral een paar uur voor hij gaat slapen rustig houden, zijn breintje en zenuwen mogen niet overprikkeld worden want bij ons baasje duurt het geloof ik lang voordat hij weer tot rust komt. Adhoe wat een wijsheid hè schat, misschien heb ik het wel helemaal mis hoor. Maar ik geloof dat hij een kopje heeft en wat daar in zit….

Ons kereltje bijna twee jaar

Over acht dagen wordt ons kereltje alweer twee jaar. Zullen wij samen danken?

[Hilma: er volgt een prachtig gebed, liefdevol en dankbaar. Voor iemand die niet kan bidden is dit toch echt een mooi gebed. Ik geef het niet weer. Het valt op dat heit wel ver voor Wim’s verjaardag vast felicitaties schrijft en met kerst en nieuwjaar te laat was met zijn goede wensen. Het toont duidelijk wat het belangrijkste voor hem is.]

Memmie, kijk mij even aan, gefeliciteerd schat, een innige omhelzing en een lange zoen.

Pimmie mijn jonkje heit feliciteert dei, een dikke tút en koes van heit jonge, ik hoopje dast do in grutte jongen wurdst. Heit hat in karke foar dy makke mar dêr mast nog efkes op wachtsje. Sist leaf foar memmi en suske wêze? Jou se allebeide in tútsje fan heit. Dag jonge.

Pimmie, mijn jongetje, papa feliciteert je, een dikke kus n knuffel van je vader, ik hoop dat je een grote jongen wordt. Papa heeft een karretje (onder kopje Pakje klaarmaken) voor je gemaakt maar daar moet je nog even op wachten. Zul je lief zijn voor je mama en je zusje? Geef ze beiden een kusje van mij. Dag jongen.

Karretje onderweg

Een goede dag de 19e maart schat, verwen ons kereltje maar een beetje hoor. Koes onze schatten van mij, gods zegen bid ik voor mijn grote lievelingen. Je weet het snoes, alles van dyn man die verlangt naar de dag van hereniging. Ik ben gelukkig Nan XXX.

Goddank Jank staan wij naast elkaar hoeveel wij ook verschillen. Het is waar schat, nu wij elkaar niet hebben is alles even mooi. Maar toch als wij straks botsen, deze tijd vergeten wij nooit en de herinnering zal ons meehelpen om heel dicht bij elkaar te blijven. Anderen hebben niet het gemis gekend en beseffen niet hoe rijk ze zijn.

Van alles te doen, rekening voor hiaten in de legeruitrusting, ik mis alleen een mess tin

Er is weer van alles te doen. De bios moet weer in orde gemaakt worden voor vanavond. Van tenten en dekens een kleedkamer maken voor het cabaretgezelschap. Ze hebben zelf een toneel. Ik moet ervoor zorgen dat er vier droge boterhammen en een halve fles bier op het toneel komt. Bescheiden hè? Ik had een volle fles gevraagd.

Ik heb zes koelies en twee korporaals aan het werk bij het bouwen van een loods voor de kanonnen. Koelies achter de vodden gezeten, het  schoot niet op. De vloer moet nog afgevlakt worden en er moet een goot komen voor de afwatering. Nu al weer plannen voor een grote garage waar alle wagens in kunnen.

En er is controle van de spullen die door het leger zijn verstrekt, van geweer tot de tandenborstel aan toe. Ik mis alleen een handdoek en een mess tin, rara hoe kan dat. (karretje in blog 67)

Sommige jongens missen meer dan een derde van hun uitrusting, die krijgen een forse rekening gepresenteerd. Volgens de foerier komen er nieuwe spullen, ook nieuwe schoenen in mijn maat. Ik hoop twee paar op de kop te tikken.

Geslaagde cabaretavond

Het was werkelijk een mooie avond waar iedereen van heeft genoten. Het was cabaret waar nog wat in zat ook, het was half toneel en half cabaret. Na afloop alles meteen afgebroken en terug gesleept naar de verschillende plekken waar de spullen vandaan kwamen.

Daarna nog wat nagepraat. Het gezelschap dacht dat de reacties wat stug waren maar misschien komt het omdat het allemaal noorderlingen zijn in het publiek. Ik weet dat ze hebben genoten en heb dat ook gezegd. Zelf ben ik ook niet zo vlot in de omgang en heb een hoop dingen misschien verkeerd gedaan maar toch kon ik merken dat ze het hier uitstekend naar de zin hadden en dat komt volgens hen niet vaak voor.

Geen verlof bij overlijden van een ouder

Een van onze chauffeurs kreeg bericht dat zijn vader is overleden. Zelf ligt hij met een aanval van malaria in bed. Het is hard, voor het overlijden van ouders wordt geen verlof gegeven. Ik ga straks even bij hem kijken. Hij moet zijn verdriet alleen uitzweten, hij zoekt ook geen troost bij god.

Lessen en moedercursus

Mijn lessen zijn binnengekomen en ben begonnen, het begin is vrij eenvoudig en ik heb mijn eerste taak al af. Er zit een hoop werk in.

Werkwoorden onderstrepen gemene foefjes met dt en dd en tt, je weet wel. Ben ook nog bezig geweest met de eerste les rekenen, nu nog makkelijk maar ik zag achterin het leerboek dat het straks niet meevalt. Ik zal een soort dagindeling moeten maken snoes en op de klok werken. We moeten aangeven hoeveel tijd we erover doen.

Wat fijn dat jou de moedercursus goed bevalt. Heb je al eens gevraagd naar acht-maands kindertjes?

Hemeltergende vuiligheid

De kapitein kwam langs met het verzoek of wij onderofficieren ’s avonds de kamers willen controleren in verband met de baboes. Ik geloof niet dat er iets uitgehaald is maar het kan geen kwaad om onregelmatig langs de kamers te tippelen. Tot nu toe zijn de jongens gezond en wij hebben ook daarvoor een dure plicht en verantwoordelijkheid. Hebben we alles gedaan om de jongens daarvoor te bewaren? Natuurlijk kunnen we niet alles voorkomen en wanneer ze persé moeten duiken ze de kampong maar in en meteen op controle na afloop.

We moeten er wel voor zorgen dat het niet binnen het kamp voorkomt.

Bij sommige onderdelen heersen hemeltergende vuiligheden. Nog altijd is hier de order dat om zes uur alle baboes van het kamp verdwenen moeten zijn.

Volgende week worden de jongens weer gewisseld met de buitenposten. Daar zitten een paar tussen die we in de gaten moeten houden. Ze hokken het liefst bij elkaar maar wij zullen het zaakje eens door elkaar gooien.

 

Klaas luistert naar Jankes stem

Jouw stem weer en de fotohandel

Heb jouw stem pas weer gehoord op de grammofoon, myn leafste mantsje, om zó van jouw grote liefde te horen (blog 39).

Gister een heerlijke brief én de foto’s gekregen. Snel even mijn armen om je heen, ik moet je even koesen. Ik barst haast snoes en toch heerlijk gelukkig.

Wat had je de foto’s fijn verpakt, ze zijn uitstekend overgekomen. Alle foto’s van hier heb ik uitgedeeld en alles voor de buitenposten klaargemaakt. Ik was om zes uur begonnen en om 12 uur klaar. Ieder krijgt z’n portie.

Wat een kapitaal hè schat! De jongens kunnen niet allemaal meteen betalen maar dat komt aan het eind van de maand wel. Ik wil er in een keer van af. Ik vraag een kwartje per stuk. Dat wordt ongeveer 1300 x f 0,25 = f 325.

Ik heb nog 1 foto op m’n rolletje om een foto van mijzelf voor jou te maken maar de luitenant vroeg of ik er een van hem wilde maken, een noodkreet van zijn verloofde. In plaats van mijzelf heb ik hem geknipt. Nu heb jij geen enkele foto van mij op deze film. Vind je het erg Nan? De volgende verlofgangers laat ik een rolletje meebrengen uit Bandoeng.

Groot feest in Soekamelang, nieuwe Wedana, rappe jongens

Er was groot feest in Soekamelang. De regent, een hele hoge Piet, zoiets als de commissaris van de koningin hield een toespraak. Bovendien werd er een nieuwe Wedana aangesteld. Er was een smak volk op de been. Ik heb foto’s gemaakt.

’s Middags was het voetbal voor de inlandse elftallen. Werkelijk mooie wedstrijden, snelle, rappe jongens.

Veel volk op de been

Razend in de bios, harrebarrejassesboe

Ik ben razend geweest. Er was weer bios en ik had alles weer in orde gebracht. Stoelen, verlichting enz. De bevolking mocht ook meekijken en het was hopeloos. Heb de ene met de ander om de oren geslagen maar kreeg ze nog niet stil. Je moet zoiets meemaken om het te begrijpen schat.

Veel te weinig stoelen. Voor de dames van de P en T geen plaatsen, ik wist niet dat ze zouden komen. De hufters van de genie plakten op de stoelen op de eerste rij. Ze redeneren het is een film voor militairen. Het gaat niet om een dame achterin in een hoekje te drukken en dan moeten de heren ook op de eerste rij. Het liep hopeloos in de war. Vlug vlug nog stoelen ophalen met de wagen, de genie uitgevloekt. Ten slotte kreeg toch iedereen een zit.

Vrouwen en kinderen van een half jaar en ouder, moeders met slapende en met huilende baby’s, wat een volk, nooit de waffel dichthouden. Ze waren zo brutaal dat ze zelfs voor de eerste rij gingen hurken en staan.

Heb van de hele film niets gezien, anders niets gedaan dan door de krioelende massa wroeten om ze nog wat rustig te houden. Ze zaten als varkens op elkaar. Heb klappen uitgedeeld en opgeschoten kwajongens eruit geslingerd maar hou maar eens 400 kinderen en de rest koest.

Wat een stank heeft zo’n kluwen mensen bij zich, het is niet te beschrijven. Klapperolie in het haar, vuil, vies, goor, verwaarloosd, brrrr…

Het moet er even uit schat. Al die wroetende, trekkende, duwende, op alles klimmende ieder voor zich het beste plaatsje zoekend zonder met iets of iemand rekening te houden. Het maakte me woest en ik heb mij de hele avond zitten te verbijten. Een grote blunder. De kapitein woest, na afloop geen stom woord gezegd en meteen in bed gekropen. Harrebarrjassesboe. Geef me een zoen, ik snak ernaar.

Ik wil graag wat voor de mensen doen en gun hen een pleziertje maar het gaat niet. Als je de ene hoek rustig hebt begint in de andere hoek het gekakel. Waarom moet ieder wijf al dat grut meenemen. ’s Lands wijs ’s lands eer maar laten we dan een film draaien alleen voor de bevolking. Zó niet nog een keer anders bedank ik voor de eer. Soedah!! Nu is alles weer goed schat, ik heb mijn gal even uitgespuugd.

Bij de tweede filmavond had ik een post met een sten bij de ingang. Alleen onze baboes en djongos kwamen erin. Wat een verschil. Ik heb de film ook gezien, was wel aardig maar ook weer niet bijzonder. De muziek was het mooist.

 

Veel mensen zijn als de dood voor sport, iedere avond volleyballen

We volleyballen iedere avond en ik leer het al een beetje. Raard zou ook een sportveldje moeten hebben. Veel mensen zijn als de dood voor sport maar als het sport blijft is het reusachtig. De jeugd leert elkaar beter kennen en sportiviteit is heel wat waard. Wedstrijden moeten niet gespeeld worden alleen om te winnen. Beroeps voetballers of -renners zijn geen sporters, zij hebben een vak.

Vaak is het elkaar de ogen uitsteken maar op de sport zelf als ontspanning van lichaam en geest na de dagelijkse arbeid kan zelfs de fijnste hufter geen bezwaar hebben. Wat een gedaas hè lieveling.

Onder andere volleybal bij Soekamandie?

19 Maart 1948

Goede middag Jank, mijn jarig jonkje en kleine meiske. Nu moest ik even thuis kunnen zijn Nanneke, geef mij een dikke zoen.

Even jullie stijf knuffelen. Als het kan ben ik vandaag nog dichter bij mijn lievelingen.

Ons kereltje vandaag 2 jaar! Natuurlijk heeft memmi je al van mij gefeliciteerd met een hele stevige koes en een dikke tút.

Nannie niet onwennig zijn hoor. Hoe is het nu op dit moment, ben je gelukkig? Spelen onze schatten, zijn ze lief? Dank voor je moedige en gelukkig brief, je hebt mij weer enorm geholpen. Ik heb een beetje kriebels maar dat weet je wel.

Us jonkje is een vrijbuiter mem, wat zal hij genieten van alles wat hij buiten ontdekt. Natuurlijk wil hij jou geen handje geven, hij moet vrij zijn en alles in zich op kunnen nemen. Straks is zusje ook zover, alles voelen, bekijken, meemaken en beleven. Dan komt de vraagperiode, waarom memmi, wat is dit, hoe kan dat en als het zo is hoe kan het dan dat… En ik weet dat memmi dan niet zal zeggen stil jongen, hou op met je gezeur.

Heerlijk zal het zijn om dat straks samen te mogen doen. Dat alles is straks heerlijk nieuw voor mij, onze kleine prullen te leren praten en zingen. Heerlijk dat myn lytse wyfke al heiti zegt, zegt ze ook al memmi?

Muziek, schets voor een nieuwe garage, jouw fijne zorgen

Heb een hele avond zitten rekenen, er waren moeilijke sommen bij hoor. Ik ben alles vergeten, moeilijke breuken, thermometerstanden van Fahrenheit naar Celsius omrekenen. Wist jij nog dat MCDXLIIX 1948 is? Heb de hele avond zitten piekeren en dacht dat het negen uur was maar het was al laat.

Heb een schets voor de nieuwe garage gemaakt, 21 m lang, 10 m breed en 6 m hoog. Uitrekenen hoeveel bamboe we dan nodig hebben, het was een heel rekensommetje maar het is gelukt. Dan nu de vraag hoe we eraan komen.

Met het luisteren naar goede muziek komt het verlangen extra naar voren. Je gedachten zweven weg en waar naartoe?

Je schrijft dat je niet aan mijn verlangen kunt voldoen, nee poppie dat kun je zo ook niet omdat wij niet bij elkaar zijn, maar anders vrouwke zorg je zooooo heeeeerlijk voor mij dat je mij hier ver van huis gelukkig maakt. Zo gelukkig Nan kunnen niet veel mensen die thuis bij vrouw en kinderen zijn vertellen. Dat kun jij alleen doen schat omdat jouw hart een grote bonk liefde is. Wat schrijf ik dat raar hè meiske. Maar je moet het weten en voelen en mag nooit meer denken ik help mijn man niet genoeg. Je zorgt zo fijn zoals alleen jij dat kan doen, ik wou dat ik het zo ook voor jou kon liefste.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *